rozdział 6 . ♥

         Jeśli przeczytałeś skomentuj! Proszę . ♥ 

Obudziłam się w ramionach mojego loczka.. Mojego? Nie on nie jest mój . Uśmiechnęłam się pod nosem i wyswobodziłam się z jego objęć . Wczorajszy dzień, był jednym z najlepszych jakie ostatnio przeżyłam . Harry miał najwidoczniej twardy sen , że się nie obudził . Tak słodko spał . Pocałowałam go w czoło i podbiegłam do szafy, wybrałam to . Kocham szpilki i kocham w nich chodzić . Poszłam pod prysznic i przebrałam się w wybrane wcześniej ciuchy . Zaraz po tym zbiegłam po schodach i poszłam zrobić pyszne śniadanie dla loczka .
Zdecydowałam się na naleśniki z czekoladą. Wiem , że Harry je lubi . Gdy przygotowywałam posiłek , Harry skradł się i przytulił mnie od tyłu . On jest taki słodki . Jego piękne zielone oczy , uśmiech i te dołeczki . Był naprawdę uroczy .
- Cześć kochanie - powiedział do mnie "kochanie" . Może jednak zapomnę o Louis'ie i zacznę nowe życie z Harry'm?
- Cześć - powiedziałam i obróciłam się do niego , po czym dałam mu soczystego całusa w usta .
On uśmiechnął się uroczo, puścił mnie i usiadł na krześle . Ja wróciłam do poprzedniego zajęcia .

****

Podałam mu talerz z naleśnikami .
- Mam nadzieje , że będą ci smakować - powiedziałam i obdarzyłam go uśmiechem . Sama usiadłam obok i wcinałam posiłek .
- Na pewno będą pyszne! - powiedział i obdarzył mnie uśmiechem .

*****

- Musisz już iść? - powiedziałam i spojrzałam na niego . Nie chciałam , żeby już szedł . Mogłabym z nim spędzać całe dnie .
- Tak, muszę .. Umówiłem się z chłopakami - powiedział i po raz kolejny mnie pocałował .
- Cóż , ja mus to mus - powiedziałam i zrobiłam smutną minkę . Dałam mu całusa na pożegnanie , a on wyszedł . Pomachałam mu przez okno i pobiegłam do salonu . Po czym wysłałam mu SMS'a .
" Już tęsknie kochanie . Wracaj szybko! Han x "
za chwilę dostałam odpowiedź .
" Ja też tęsknie , za tobą! Wrócę jak najszybciej . Harry x "

*****

Usłyszałam dzwonek , leniwie podniosłam się z kanapy i poczłapałam do drzwi . Miałam cichą nadzieje , że to  Harry , ale pomyliłam się . To był nie jaki pan Louis Tomlinson .
- Czego? - powiedziałam oschle . Nie chciałam go widzieć . Nie miałam najmniejszej ochoty na niego patrzeć .
- Może mnie wpuścisz? - odpowiedział pytaniem na pytanie .
- Właź - powiedziałam i poszłam do salonu . Usiadłam na kanapie i czekałam na to , co mi powie . On usiadł obok mnie i zaczął swoją "przemowę" .
- Hannah , przepraszam cię! Naprawdę zależy mi na naszej przyjaźni .. - powiedział . No i znowu to samo . Przeprasza to już się robi nudne . Ile razy już mnie przepraszał w tym tygodniu?
- Przepraszam , przepraszam , przepraszam słyszałam to już wiele razy , a i tak cały czas robisz to samo! - uniosłam głos . Chłopak spuścił wzrok w dół .
- Nie wiem, co mam ci powiedzieć .. - powiedział i jakby nigdy nic przyciągnął mnie do siebie i pocałował . W tym momencie do domu weszła wściekła Eleanor . Odskoczyłam od niego . Widziałam wrogi wzrok Eleanor . Jakby wzrok mógł zabijać już bym nie żyła . Od razu wpadła w furię i zaczęła krzyczeć .
- Jak mogłeś mi to zrobić? Nie ma mnie przy was pięć minut , a ty się z nią całujesz!! - krzyczała .
- Kochanie, to nie tak jak myślisz! Przepraszam ! - powiedział , oczywiście ją przepraszał .
- Wiesz, że cię kocham i ci wybaczę! Ale mam jeden warunek - powiedział i uśmiechnęła się podejrzanie .
- Zerwiesz kontakt z Hannah i skończysz waszą bezsensowną przyjaźń! - powiedział .
- Zrobisz to? - powiedziałam do Louis'a . Łzy zaczęły napływać mi do oczu .
- Tak.. zrobię to , bo ją kocham. Przepraszam Hannah - powiedział i lekko mnie przytulił po czym wyszedł z
mojego domu .

Właśnie chyba zakończył naszą przyjaźń . Z moich oczu wypłynęły łzy . Może dzięki temu , że zakończyliśmy naszą przyjaźń o nim zapomnę? Ale ja nie chcę o nim zapomnieć .. Może i nie jest już moim chłopakiem , ale dalej jest dla mnie ważny . Jest moim przyjacielem .. I zawsze nim będzie . Eleanor tego nie popsuje, nie popsuje naszej przyjaźni . Wierzę , że jak wyjedziemy w trasę wszystko się ułoży , że on wybierze mnie zamiast Eleanor , ale przecież to jego dziewczyna w co ja wierzę ..

Siedziałam bezczynnie na kanapie , zadzwoniłam pół godziny temu do Perrie i Dan , żeby do mnie przyszły . Musiałam się komuś zwierzyć z tego co się stało . Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi . To na pewno one , mam taką nadzieje . Wstałam z kanapy i pobiegłam do drzwi . Nie myliłam się to była Perrie i Dan .
- ŻE ONA KAZAŁA MU ZERWAĆ Z TOBĄ ZNAJOMOŚĆ , A ON SIĘ ZGODZIŁ? - powiedziała jednym tchem Danielle .
- Nie wierzę , jak on może się jej słuchać? - dodała Perrie .
- Ja też nie.. Nie wiedziałam , że on się na to zgodzi.. Przecież byliśmy przyjaciółmi - łza spłynęła po moim policzku .
- Rozchmurz się , opowiadaj jak tam z Harry'm! - zaklaskała w dłonie Danielle .
- A co ma być? Spędziłam z nim bardzo fajny dzień.. - powiedziałam .
- Jesteście razem?! - powiedziała Perrie .
- Chyba tak - powiedziałam .
Naszą imponującą rozmowę , przerwał Harry .
- Cześć kochanie - powiedział , po czym mnie pocałował .
- No cześć - powiedziałam i odwzajemniłam pocałunek .
- Cześć dziewczyny - powiedział do moich przyjaciółek .
- Cześć - powiedziała Per i Dan równocześnie .
- My w sumie już idziemy - powiedziała Danielle i pociągnęła Perrie za rękę - Na razie! - powiedziała i szła w stronę drzwi .
- Cześć! - pomachała nam Perrie i zrobiła to samo co Dan . Po pięciu minutach opuściły mój dom .
- Co dziś robiłeś? - powiedziałam i przytuliłam Harry'ego .
- Spędziłem miły dzień z chłopakami i Eleanor - powiedział i uśmiechnął się do mnie . Kocham jego uśmiech-
A ty? - powiedział .
- Siedziałam w domu, przyszedł do mnie Louis.. i ..
- I?
- No, przyszedł mnie przeprosić i mnie pocałował.. Nie chciałam tego.. - powiedziałam . Z jego twarzy nagle zniknął uśmiech . Po jego policzku spłynęła łza .
- Przepraszam cię.. ja na prawdę tego nie chciałam .. Kocham Cię , Harry - powiedziałam i spojrzałam na niego . On odpowiedział mi pocałunkiem .
- Nic się nie stało  - powiedział - i pocałował mnie w czoło - Wierzę ci - mówił - I co dalej?
- Eleanor jak to zobaczyła.. Kazała Louis'owi zerwać ze mną kontakt.. No i on to zrobił.. Chyba to koniec naszej przyjaźni - powiedziałam .
- Nie poznaję Louis'a .. Nie martw się będzie dobrze . Masz mnie , i resztę chłopaków , oraz Dan i Perrie - powiedział i pocałował mnie w czoło - Louis z czasem , przekona się jaka jest El - powiedział , a ja wtuliłam się w niego mocniej . On gładził moje włosy . Pocałowałam go w usta i schowałam głowę w jego ramionach . Harry jest idealnym chłopakiem .. Jest taki troskliwy i kochany . Chyba wreszcie znalazłam szczęście.

Perspektywa Harry'ego . 

Jestem szczęśliwy , mam przy sobie osobę , którą kocham i nikomu nie dam jej skrzywdzić . Jest dla mnie wszystkim . Nareszcie znalazłem szczęście . I wreszcie jestem w pełni szczęśliwy . Gładziłem lekko włosy dziewczyny , czym sobie zasłużyłem na taką cudowną osobę , którą jest Hannah?



rozdział jest nijaki i nudny, przepraszam was za to! postaram się pisać ciekawiej . ten rozdział dedykuje @LivesBy1D , która mnie cholernie motywuje , bo pisze mi tyle miłych słów! ♥
Dziękuje ci słońce . <3
hmm, co jeszcze tu napisać? jeśli chcesz być informowany napisz tu . Jeśli czytasz zagłosuj w sondzie , dziękuje za wszystkie komentarze i miłe opinie! możecie napisać do mnie na twitterze @StrongForDemz . zapraszajcie na fejsie tu macie link <klik> . Jeśli macie jakieś uwagi, co do rozdziału , możecie mi napisać na DM na twitterz'e czy na fejsie :) no i proszę o komentarze :) to tylko jeden głupi komentarz, a motywuje mnie do dalszego pisania! :) dziękuje , do następnego . ♥
                       KOCHAM WAS ♥
EDIT : dziękuje bardzo @adella_adella za śliczny nagłówek! ♥
EDIT : pojawiła się nowa zakładka, wysyłajcie tam swoje blogi , jak się mi spodobają to je polecę! : ) <klik>